حجمي از آلودگي

كاربا بطري ها واين دغدغه كه با اين حجم ازآلودگي درمحيط چه بايد كرد؟ نخستين بار درمحله دربند شكل گرفت كه با استفاده از بطري هاي دور ريخته شده دريك قسمت كوچك از رودخانه پرده بلندي را بريك درخت آويزان كرديم. كار با زباله ها و پسماند اشياء كار جديدي نبود اما آنچه كه اجراي اين اثر را متفاوت كرد، نحوه ي ارتباط با مخاطب و زباني بود كه درهمين راستا بايد انتخاب مي شد تا علاوه برجنبه ي زيبايي شناسي ، ارائه اثر تاثير گذار نيز باشد و تبديل به يك كار صرفن مينيمال نشود.
آلودگي محيط زيست به وسيله ي اشياء صنعتي و واكنش هنرمندان مختلف به آن، مسئله اي جهاني است كه نمونه هاي فراواني دارد. در ايران نيز اين مشكل به شكلي جدي مطرح است امّا مخاطب ما تنها يك سازمان يا كارخانه يا فرد نيست كه مي بايست تك تك افراد را از قشرهاي گوناگون درگير اين مسئله كرد.

دومين سازه گروه با استفاده ازبطري هاي دور ريخته شده اي كه به هم دوخته شدند

سازه يمان را در مكان هاي مختلف قرار داديم

درختان تا كي مي توانند درميان زباله هاي ما دوام آورند

.در پايان كار عكس يادگاري گرفتيم

اين ها همه بطري هايي هستند كه ازآب پلورپرشده بودند.

چگونه است كه آبي اينچنين حيات بخش باعث آلودگي ميشود؟

دست گرمي شب پيش

اين كار حاصل تلاش شهرناز زركش ، راحله زمردي نيا ، تارا گودرزي ، محمود مكتبي
و با همكاري حسام الدين محمدييان در روستاي پلوروهمزمان با جشنواره 1+17 شكل گرفت.

عکسها از راحله زمردي نيا

شهريور1387

هیچ نظری موجود نیست: