بیست و چهارمین جشنواره هنر محیطی ایران در نیمه مهر ماه و بین روزهای 15 الی 17 مهرماه 88 در شهرهای ارومیه و تبریز برگزار شد تا هنرمندان مختلف جدیدترین کارهای خود را در کنار دریاچه ارومیه به اجرا درآورند. دو روز نخست این جشنواره به کار در محیط و ساحل دریاچه ارومیه پرداخته شد و آخرین روز از این جشنواره به گردهمایی هنرمندان شرکت کننده و هنرمندان بومی ارومیه و تبریز در شهر تبریز اختصاص داشت. مساحت بسیار وسیعی از دریاچه خشک شده است و برای رسيدن به آب درياچه باید چند کیلومتر بر بستری خشک که همچون کویر، گل آن ترک خورده است ،راه رفت.
شهرناز زركش
شهرناز و محمود - زيگورات
محمود مكتبي - باغ ايراني
كار گروهي - ميان حلقه آتش
كارگروهي- پيله 
کار «3549»کار «3549» یکی از اجرهای نمادین گروهی ما است که در دریاچه ارومیه انجام شد. تخریب محیط زیست و بی توجهی نسبت به این مسئله همانند اوضاع نابه‌سامان فرهنگی که در همه جای کشور حاکم است موجب شده بود تا دریاچه بزرگ ارومیه که شاید مهم‌ترین جاذبه طبیعی شهرهای ارومیه و حوالی آن است، رو به خشک شدن برود و این مسئله را می‌شد از بی رونقی خانه‌ها و سایر مکان‌های «چی‌چست» دید. اما 3549 نیز نشانی از همین خشک شدن بود، 3549 قدم رفتیم و رفتیم تا از محل اسکان به آب برسیم؛ حرکتی اجتماعی که مساله‌اش تنها به خشک شدن یک تکه زمین نمی‌انجامد بلکه اشاره به تبعات بسیار ناخوشایند اجتماعی و فرهنگی این خشک شدن دارد. این قدم‌ها(3549) فاصله‌ای را نشان می‌دهد که ما از طبیعت اطراف خود گرفته‌ایم، فاصله‌ای از یک خشکی تا آنجا که هنوز دریاچه زنده بود و زندگی می‌کرد.
عکس‌ها از: مهدی متولی
كار گروهي - انتخابي از محيط - فرشي از انگور
همايش در رابطه با هنر مشاركتي
در اين همايش محمود مكتبي،شهرناز زركش،عاطفه خاص،مهتاب قائمي،تارا گودرزي، مقاله و ترجمه‌هاي خود را در رابطه با هنر مشاركتي ارائه دادند.
مسجد تبريز
عكس‌ها از شهرناز زركش
