هواپيماي ِ ما يادآوري دوباره ي ِ رويدادي ست كه هر چند از اين دست جنايات براي انسان معاصر از طريق رسانه به روزمرگي تبديل شده است ولي دلخراش بودن آن باقي ست . ناپايداري اثر وكشمكش هاي ميان دريا و سنگ ها حكايت جدل براي رسيدن به قدرتي ست كه انسان را با تمام زيبايي هايش به جنگ و خون و نهايتن به حقارت مي كشاند.
به نوعي تاثيرگذارترين كار پانزدهمين جشنواره هنرمحیطی ،به زير آب رفتن نماد هواپيماي پرواز 655 بود.
ايده پرداز كار احمد نادعليان- دبيراين جشنواره- بود.
هرلحظه كه هواپيماي سنگي بيشتر به زير آب مي رفت ،
دريا رنگين تر مي شد و ياد آور مرگ انسان هاي بي دفاع .
اين بارخاك جزيره ي هرمز بود كه پهنه ي خليج فارس را رنگين مي كرد.
۶۶ نفر از اين مسافران كودكان زیر۱۳ سال بوده اند.
فرياد - تارا
كه لاكپشت ها آسيب پذيرترين اين موجودات بوده اند.
با خاك سرخ هرمزلاكپشت هايايمان رابرساحل نشانديم،
در جايي كه با مد به دريا برگردند.
عاصفه خاص، محمودمكتبي ،زهراشفيع آبادي وباهمكاري
حسام الدين محمديان و فاطمه ژاله
«زورق» محمود مكتبي
روز و شب (اجرا)
خورشيد - زهرا شفيع آبادي
روياي سپيد
تارا وعاطفه خاص ، راحله زمردي نيا و با همكاري شهرناز زركش
مقصد همگی مان جزیره هرمز و شرکت درجشنواره ای به یاد مسافران پرواز۶۵۵بود.
سفیدی را هدیه دادیم با آرزوی صلحی پایدار برای تمامی انسانها .
جالب این جا بود که تمامی دستبندها درگذر روزهای جشنواره با خاک سرخ جزیره رنگین شدند.
هديه - تارا و عاطفه خاص